Inspiratie
Er is een nobele opkomst
Elk moment
De glorie die schijnt
En alles bezingt
Men vertelt over hemel
Maar waar is die?
Men aanbidt tienduizend goden
Maar waar zijn die?
Elk moment schijnt
De Eeuwige
Dwars door alles heen
Elk moment weer opnieuw wordt alles gegeven
Toch klaagt men een levenlang
En zelfs bij dat grote afscheid van de dood blijft men verder dromen
Er is niets anders dan een eeuwige eindeloze dageraad
Niets te aanbidden
Niets te weten
Niets te zien of te doen
Al vertelt ieder je dat er een pad te gaan is
Zowel werelds als spiritueel
Ik kan zelfs niet zeggen: 'open je ogen'
Of 'laat dit het zijn, want dit is het'
Het is grace
Of de schellen van je uiterlijke en innerlijke ogen vallen ...
Het opgetild worden
Is niet aan jou
En ieder wordt voor immer opgetild
In deze eindeloze schittering
Overgave
Is als het goed zetten van de zeilen
En grace is als de wind
Die je meevoert
In deze grootsheid
Van je ware wezen
Geen reis meer
Na t ontwaken
Niets meer te doen
Niets meer te weten
Niets meer te verbinden
Of bewust te maken
Geen wereld meer te verbeteren
Geen belichaming meer
Geen zelfverbetering
Enkel Dansende in het Eeuwige Licht
Tot Rust gekomen!
Wie t Zelf begint te zien
Weet niet wat hem of haar overkomt.
Op klaarlichte dag
Met open ogen
Bewegend door de wereld
Wordt er een eeuwig eindeloos licht bewust
Waarin men maar valt en valt, stijgt en stijgt
Dit Licht was er al de hele tijd
Ook voor de geboorte
En ook nu is het er
Wanneer men dit gewaar wordt is de enige houding
'Eindeloze nederigheid'
Nu
Nooit meer ervan weg
Nu hier
Levend, ademend, ziend
In het eindeloos stralende
